بررسی علل و عوارض آسیب‌های چشمی در افراد بالای 60 سال

هدف: بررسی آسیب‌های چشمی در افراد مسن از نظر خصوصیات دموگرافیک، مکانیسم‌های ایجاد آسیب، عوارض ایجاد شده و تاثیر آسیب بر دید این افراد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه به صورت گذشته‌نگر، به بررسی پرونده پزشکی 91 بیمار بالاتر از 60 سال که به علت ضربه‌های وارده به چشم بین سال‌های 1380 و 1386 در بخش چشم بیمارستان خلیلی بستری گردیده بودند پرداخته شد. اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، محل سکونت، نوع و مکانیسم ضربه، چشم درگیر، عوارض ایجاد شده، فاصله زمانی مراجعه به بیمارستان جهت درمان و دید بیمار در هنگام مراجعه جمع‌آوری گردید و با استفاده از نرم‌افزار SPSS11.5 و آزمون کای‌مربع، داده‌های مطالعه خلاصه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: محدوده سنی بیماران بین 60 تا 87 سال و به طور میانگین 8/7±6/69 سال بود. 11 بیمار (1/21 درصد) تک‌چشمی (monocular) بودند. 61 بیمار (67 درصد) روستایی و 30 بیمار (33 درصد) شهری بودند. میانگین و انحراف معیار مدت زمان مراجعه به بیمارستان پس از آسیب‌دیدگی، 130±102 ساعت و طیف زمان مراجعه بیماران از یک ساعت تا 480 ساعت (20 روز بعد) متغیر بود. در افرادی که بیش از 48 ساعت تاخیر در مراجعه داشتند، حدت بینایی به صورت معنی‌داری ضعیف‌تر از سایرین بود. شایع‌ترین علل آسیب، به ترتیب شاخه درخت (2/24 درصد)، آسیب نافذ با چوب (22 درصد)، آسیب غیرنافذ (blunt) با چوب (11 درصد) ضربه غیرنافذ با دست (11 درصد) و افتادن بیمار (9/9 درصد) بود. در 3 مورد (3/3 درصد) جسم خارجی داخل چشم (IOFB) وجود داشت و در 14 بیمار (4/15 درصد) اندوفتالمیت ایجاد گردید. شایع‌ترین عارضه، ایجاد زخم قرنیه (5/27 درصد) و پس از آن، باز شدن و گسیختگی زخم جراحی قبلی چشم (22 درصد) و پارگی قرنیه (22 درصد) بود. ارتباط معنی‌داری بین ایجاد زخم قرنیه و هم‌چنین گسیختگی زخم عمل جراحی و ایجاد دید بسیار ضعیف وجود داشت. نتیجه‌گیری: این مطالعه به بررسی اختصاصی آسیب‌های چشمی در افراد بالای 60 سال از نظر وخامت بیماری، مکانیسم ایجاد ضربه و نوع عوارض ایجاد شده در این بیماران پرداخته است و ضرورت توجه بیش‌تر و در نظر گرفتن آموزش، پیش‌گیری و مراقبت از این گروه سنی را بیان می‌کند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 4: 405-400